gelme artık bana istemiyorum ellerini sen beni kaybettin eger şimdi dönsen gözünün yasına bakmadan çekgit derim seni çok sevmiştim ama şimdi... BİTTİ herşey sakın dönme bana gelme artık bana istemiyorum ellerini zaman dedin zaman geçtikçe benden uzaklaştın... ahh su zaman diyenler gelme artık bana itemiyorum ellerini biliyorum suan çok pişmansın ama istemiyorum artık.. sevmeyi bilmiyosan tasıma o yüreği ağlamayı biliyosan ağlatmaktan UTAN git gelme bana istenmiyosun bu YÜREKTE DEFOL!!:(

Merhaba yanlızlık gel yanıma Bu aralar senle olmayı çok seviyorum Biraz kal benle sakın ha temelli bırakma beni Ama bu aralar çok kal benimle Sana çok ihtiyacım var yanlızlık Hadi gidelim deniz kenarına Oturalım kumların üzerine Ama sadece sen ve ben Sonsuz maviliği seyredelim Bak yanlızlık sonsuzluğa bak Maviliğin sonsuzluğuna Sanki beni çağırıyor uzaktan Gel diyor burası daha yanlız Yürüsemmi acaba sonsuz maviliğe Söylesene yanlızlık susma Sonsuz yanlızlığa gitsemmiii....

GÜNDOGDU

gittiniz
yıkıldı dilimin köprüsü,
konusamadım

elimi tuttugunuz gecede kaldı aklım
sesinizden dökülen nagmeler,
gözlerimden aktı
siir mi onarmıstı kırılan yüreklerimizi,
yoksa aska tutkulu iki günahkâr mıydık?

gittiniz,
içinden çıkamadıgım bir sessizlik düstü payıma

ıslandıgımız yagmur
dibini gördügümüz kadeh
kim bilir kaç intihar düstü yolumuza,
yürümeye devam ettik
siz mi yasınızı almıstınız,
yoksa yasam dolu olan ben miydim?

gittiniz,
devrik bir sızı kıvrıldı dudagıma

sevistigimiz sarkılar dogum yaparken,
yatagında nöbet tutardık çıplak kavusmaların
simdiyse bilmiyorum
kahkahanız mı ısıtırdı içimi,
yoksa kollarınızda müjdelenen bahar mı?

gittiniz,
isimsiz bir sehir oldum haritanızda

merhaba sevgilim
hosça kal yâlnızlık
daha kaç gece sürer bu heyecan diye,
düsünmeden sarıldım

nerdesiniz,
karanlıktan korktugumu nasıl bilmezsiniz?

ama gittiniz,
agır veda havası çaldı sokak ortasında

 

Beşiktaşta karşılarız, oysa

Yolları değiştirmişizdir.

Daha önce geçmediğimiz, gülüşmediğimiz hiç

Sokaklar olur buralar.

Sen bana elini uzatırsın,

Martılar karşıyakadan havalanır

Sonra sarılırız,

Sokak tenhalaşır.

İçim içime sığmaz, sorma

Karşıma çıkardığında seni zaman.

Yüreğim bir at gibi hızlanır.

Dörtnala çarpar kafesinde.

Çatlarmış boşver!

Bir vapur ayrılığı alıp adalara gider.

Ellerim bırakmak istemez ellerini,

Gözlerim yeşil ormanlarda.

Bir uçurtma uçururum hasat zamanı,

Senin Eylül bozkırlarında dolanır.

Düşlerim bir güvercininin ardına takılır.

Beşiktaşta ayrılırız,

Eski yollara yenilerini katarken,

Daha önce geçmediğimiz, gülüşmediğimiz hiç

Yeni sokaklar ararız... 

 

Orda Bir Yalnızlık Var

 

Hangi yollardan geliyor ki mutluluk,

Hala bana uğramadı.

Bir antikacının vitrininde aşk yangınlarım
Bir mum sönerde ışığı nereye giderse
Sende oradasın şimdi
Ben karanlığın şarkılarını geçmişine söndüren adam
Sen ise başka bir hayatın yüzünde apaydın bir gülümseme
Buradan görünüyor yalnızlık
Kılavuza gerek yok…
Bir mum sönerde ışığı nereye giderse
Bütün senlerim orada şimdi…

 

 

Bu gece
Yüreğime aralıksız batan sözlerinin acısıyla ,
öfkenin kuşatmasında yazıyorum ,sahipsiz kırılganlıklarımı…
Beni Dinle/me…
Ne öncesini,ne de söyleyeceklerimi ,bu defa dinle/me…

Sana doğru attığım her adımda,
üstüme yıkılan duvarın altında kalmaktan,
(ç)atışma içinde geçen dakikaların,
gece boyu sinirini taşımaktan ,yoruldu ruhum…
Oysa bu değildi ,içimde başlattığım seni kazanma savaşının sonu…
Böyle olmamalıydı..

Ümitleri tükenmeye yüz tutmuş ses boğumlarından ,
çıkamıyor nefesim…
İnadına zorluyorum onca haykırılmış sözlerin sonrasında tenimi…

Oysa özgürlük vaad etmiştim sana,kendimi atarak zındanlara..
Zaman kıskaçlarını açmış yengeç gibi gelirken üstüme üstüme,
Kekremsi bir rüyanın yorgun tadını yutkunuyorum,
buruşturarak yüzümü…

Sessizliğin çığlıklarına düştüm…Ne yana baksam sen bakıyorsun Kirpiklerimin penceresinden…
Şimdi hangi kuytunda susar avazım…
yoruldum…
Hiçbir hikayenin kahramanı olamayacak kadar uykum var…
Başımı koyduğum yastıkta ,
yokluğundan olma koca boşluklara düşüyorum hızla…

Gecenin yarısında ;
Yine bağdaş kurmuş oturuyorsun kançanağı gözlerime…
Kapak resminde idam ilmeği olan ,
yeşilimsi bir kitabın hüzün sarısı sayfalarında arıyorum,
yankısı (ç)alınmış sesimi…
Öykünüp ustama “sus(may)acak var “ diyorum,yakılmış sesimle…
Sussam içimde (k)anarım seni…

Yine de sargısı boldur yaralarımın…
Uzak şehir özlemleri sürtse de bedenimi,
İnadına bekliyorum geleceğimi(zi)…
Dört duvarımda yankılanan tüm acılarımı
ve küflenmiş alışkanlıklarımı tek hamlede
infaz edeceğim o gün…Bunu bil…

Yeter ki sen toplama valizini ve gitme…
Bırak inadına dağınık kalsın kızıl saçların…
Üzerine sinen ağırlıklarımla bu gece yarısı ,
Çatkapı arala acılarımı…
Döndür beni yaşam(ın)a…Bak öl(m)üyorum işte…

İçimdeki sevinçlerin senli sebeplerini desteliyorum yüreğimde…
Aşk’a beş kala sancılanıyorum yine,doğumsuz coğrafyalarda…
Yüreğimdeki amansız savaşın,
tenimde açtığı yaraları görmezden gelme..

”Kalbindeki sıcaklığa düşür beni”

(D)üşüyorum…